#6 LSD

:

LSD po raz pierwszy zsyntetyzował w 1938 Albert Hofmann. Na początku planowano wykorzystywać tę substancję w medycynie. Miała pobudzać układ krwionośny i oddechowy. Dopiero w trakcie dalszych badań poznano jego właściwości psychoaktywne. Stosowano go w psychiatrii w latach 40. i 50. XX wieku. LSD silnie związane było z ruchem hipisowskim i właśnie w latach świetności tego ruchu (lata 60. i 70. XX wieku) zyskało największą popularność. W latach 50. XX wieku CIA rozpoczęło projekt nazwany MKULTRA. W jego ramach testowano LSD na ludziach w różnych sytuacjach wywiadowczych i militarnych. Szczegółów tego programu nie ujawniono nigdy. Prof. David Nutt z Bristol University przeprowadził badania, według których substancja ta jest jedną z najmniej szkodliwych. 

Nomenklatura: Dietyloamid kwasu D-lizergowego
Wzór sumaryczny: C₂₀H₂₅N₃O
Masa molowa: 323,43 g/mol
Temperatura topnienia: 82°C

Jednorazowa dawka LSD waha się w przedziale od 100 do 500 µg – jest to mniej więcej jedna dziesiąta masy ziarenka piasku. Efekt progowy występuje już przy 20 µg. Maksymalne dawki przyjmowane przez ludzi to około 1 mg, jednak taka ilość może spowodować nasilenie nieprzyjemnych efektów fizycznych i psychicznych. Nie są znane przypadki uzależnienia ani fizycznego ani psychicznego od LSD. Silna tolerancja fizjologiczna przy codziennym zażywaniu LSD występuje po 2–3 dniach i utrzymuje się przez ok. 3 dni. Występuje też zjawisko tolerancji krzyżowej LSD z psylocybiną i meskaliną.

Wyjściową formą LSD jest czysty związek w postaci krystalicznego proszku. Taka forma LSD jest trudna w nielegalnej dystrybucji ze względu na konieczność odważania bardzo małych dawek. Najpopularniejszą formą dystrybucji LSD są kartoniki nasączone roztworem tej substancji. Produkowane są w arkuszach z tektury o grubości około 0,5 mm, które nasącza się roztworem LSD. Stężenie jest tak dobrane, aby na jednym znaczku znajdowała się jedna dawka (ok. 100-200 µg) LSD, aplikowana doustnie. Zazwyczaj arkusz opatrywany jest wzorem graficznym. Niektóre z nich stały się bardzo znane i doczekały kilkukrotnych wznowień. Rzadziej LSD bywa rozprowadzane także w formie małych tabletek (ang. microdot), plasterków żelatynowych, a także kapsułek z czystą solą LSD. Dawniej najpopularniejszą formą były kostki cukru nasączone roztworem.

różne wzory kartoników LSD

Działanie:

• Omamy wzrokowe, słuchowe i dotykowe.
• Zmiana poczucia kształtów i barw.
• Niewyraźne widzenie całości i silne widzenie kontrastów.
• Wyostrzenie słuchu.
• Poczucie "obcości" własnego ciała.
• Zmiany nastroju i euforia.
• Poczucie wolniejszego płynięcia czasu.
• Gonitwa myśli i zmniejszenie zdolności krytycznego sądu.
• Problemy z zachowaniem równowagi i mówieniem.
• Zła ocena odległości oraz własnych możliwości.

Skutki uboczne:

• Zawroty głowy.
• Rozszerzenie źrenic.
• Suchość w ustach.
• Drżenie mięśniowe.
• Osłabienie i nudności.
• Kołatanie serca.
• Wzrost ciśnienia krwi.
• Bezsenność.
• Wymioty.
• "Bad trip"- stan charakteryzujący się między innymi: poczuciem utraty zmysłów, halucynacjami o przerażającej treści.

W Polsce LSD zaklasyfikowano jako nielegalną substancję z grupy psychotropowych I-P.